Ik moet er toch aan geloven, een stukje schrijven.

 

Te beginnen bij mijn eerste kennismaking met een sportwagen wat toen nog niet een klassieker was.

Met de Mobylette van mijn moeder, groot zweefzadel, “de Tank” in mijn ogen. Zo’n grijs log ding, die het altijd deed. Ik, de Tank even geleend toen mijn ouders een weekendje weg waren, leeftijd van 15 jaar

op weg naar een feestje, afgesneden werd door een rode AH. De Tank een diepe kras van voor naar achter aan de auto achter liet, en ja de Tank ook schade, stuk, rijp voor de sloop. In die tijd had ik weinig interesse in iets wat op 2 of 4 wielen reed, maar dat veranderde toen ik Ab leerde kennen. Wij waren toen al bezig met reparatie en onderhoud aan wat nu klassiekers zijn. Rijbewijs halen en gaan. Een auto kwam er, een Triumph Spitfire.
Geen optie om in het najaar en de winter mee te rijden. Een plas en je was uitgereden. Van nattigheid hield deze auto niet. Deze werd vervolgd door een Mini, en met de jaren volgde er meer auto’s, maar nog geen vooroorlogse auto voor mijzelf.
Toen een rode TR 2, mooi model, “gaat niet weg”, dus wel.

En daar was dan mijn auto een MG TB uit 1939, vooroorlogs, yes, deze gaat niet weg, deze is een blijver, en nog steeds in mijn bezit, en blijft!

De DVSCC is al heel lang een begrip bij ons. Van het begin van oprichting tot op heden. Eigenlijk zijn wij er al heel lang mee bezig. Ab in het bestuur, ik als helpende hand. Met Philine heel veel leuke dingen meegemaakt en veel geholpen op de evenementen, en veel gereden met de MG, waar ik heel veel plezier in had en heb.

Ja en dan mijn beurt in het bestuur van de DVSCC, ik heb geprobeerd om al het mogelijke te doen, natje en droogje, en de dingen regelen voor de club, daar was ik volop mee bezig dat ik mij geen tijd

gunde om mee te rijden op het circuit of te sprinten op Het Loo. Er dan was er ook de winkel die bemand moest zijn om nieuwe leden en belangstellende te informeren over de club en of lid te worden van de DVSCC. Leden met allemaal de neuzen de goede kant op. De MG reed evengoed mee met Theun aan het stuur. Hij heeft de MG diverse keren uitgelaten met de evenementen.

De meeste indruk was het jaar dat de DTM het circuit helemaal tot hun beschikking had.

Dit met de doorzetting vermogen van het bestuur en connecties om het evenement door te laten gaan. Wij met een ontzettend groot aantal deelnemers “te

gast” waren, een hele grote tent, mooi weer, alles klopte. Eten, drinken, rijden op het circuit voor een gevarieerd publiek. Iedereen heeft het allemaal naar de zin gehad.

 

 

Het leukste om te doen? De mensen naar het zin maken en dat ze na een evenement met een glimlach tevreden naar huis gaan. En dat alles weer gelukt is zonder vervelende incidenten. Ik zal straks anders naar de evenementen toe gaan en zal genieten als DVSCC lid.

Als het nodig zou zijn zal ik mijn steentje bijdragen. Mijn tijd in het DVSCC-bestuur zit erop. Dik 9 jaar. Ik

denk met een glimlach terug aan al de jaren dat ik dit heb mogen doen met het bestuur van heden en verleden.

Natuurlijk wil ik bedanken voor de hulp van de keukenbrigade, Marion en Tineke. Marion een grote steun voor het secretariaat, de inschrijvingen en alles wat daarbij komt kijken en, niet te vergeten de leden, die ook klaar staan om de handen uit de mouwen te steken.

Samen met en door de DVSCC.